5 herritar aurkeztu dira aurtengo ediziora; Arantzazu Aranburu, Beñat Larrañaga, Imanol Zarautz, Iñaki Agirresarobe eta Jon Aizpurua. Lanotatik hiru hautatu behar zituen epaimahaiak, eta lehia estua izan omen da. Hartu duten erabakiaren berri, jaiak hasi aurretik eman zuten Sutegin ospatu zen ekitaldian. Iaz bezala, Imanol Zarautzek jantzi du 2016ko txapela. Jon Aizpurua eta Iñaki Agirresarobe izan dira saritu dituzten beste bi lagunak. Zorionak!
Sarituek idatziz aurkezturiko lanak, ezinhobeto abestuz aurkeztu zizkiguten kultur etxeko auditorioan. Albiste honetan beherago dituzue bertsopaper sarituak. Txapelketa sustatzen jarraitu asmo du Bota Punttubak. 2017an ospatuko den 41. edizioa indarberritzeko asmotan dira.
Sarituak
1-Imanol Zarautz: txapela, 200 euro eta oroigarria.
2-Jon Aizpurua: 150 euro eta oroigarria.
3-Iñaki Agirresarobe: 100 euro eta oroigarria.
Bertso txapelketako bertsoak
1. Saria: “Makatzetik sagarrondora”
Egilea: Imanol Zarautz.
1-Ibar luze ta haran sakonak
zein bizitoki lasaia
kimuak gora eguzki bila
lurrean bera sustraia
baina tamalez, bizitza, ez da
beti suertatzen alaia!
Igaro behar, behin gizakiak
ipinitako uztaia
bi urterekin bota zidaten
bizi osoko epaia
2-Gerri-gerrian sartu zidaten
dizdirakiko labana
bi arrakala luze ta sakon
egin arte ze afana.
Sufritu arren, sendatu nintzen
neure izerdiz ze lana
bi beso berri ernetu zaizkit
alde bakoitzera bana
Bihurtu naute hiltzear zeuden
bi kimu txikiren ama.
3-Hiru lau urtez bizitu nintzen
neure zaurien penetan
sufritu nuen uda, udazken
udaberri, neguetan
loretuz noa edertuz noa
badet indarra zainetan
ta oroitzen naiz lertxun itsusi
txiki haren ipuinetan
lehen arantzak nituen eta
orain bizi naiz loretan.
4-Eguzki epel ta euri langar
hain da giro aproposa
soineko polit bat osatu det
lorez, txuri ta arrosa
hain sentitzen naiz ederra eta
hain sentitzen naiz panpoxa
haran ilunei, ematen diet
kolorea, bizi-poza!
Erle txikiek aurtengo hontan
bapo behar dute goza!
5-Erle pixkorrek behin sarturikan
lore erdian gezia
bakarrik ezin det ta norbaitek
ekarri behar hazia
hola naturak urtero zintzo
bete ohi du gutizia
osatuko da uzta ederra
indarrez irabazia
hau da landare izatetikan
zuhaitzerako jauzia.
6-Aleak doaz itxura hartzen
kolore eta dizdira
dotoreenak joango dira
gizakiaren saskira
itxusienak hegaka doaz
iskiñoxoen kabira
eta lurrera jausten direnak
naturarentzako dira
hamaika lapur arrimatzen da
nere gerizpe azpira.
7-Biluztu naute sagar lapurrek
euren modu latzenean
tamalez euren beharra badet
ugalketaren unean
eguzki epel eta goxuan
ordua mozten denean
hostoak orbel bihurtu eta
haizek daramatzanean
bat ohartzen da sartu garela
udazkenan atzenean.
8-Ta orain datoz inortxok maitte
ez ditun egun arrotzak
gau luze ilun, bakarti, gogor
ta eguzki ordu motzak
jasango ditut eurite, txingor
ta jela-aldi zorrotzak!
Berriz maiatzen pizte ezkeroz
itzalitako bihotzak…
Holakoxiak izaten dira
sagarrondoen morrontzak!
2. Saria: “Hiyab”
Egilea: Jon Aizpurua.
1-Lehen eguna eta azkena
Iritsi ikasgelara
Atean ttak-ttak, bi kolpetxo ta
Maixtra hor datorkit ara!
Sartu orduko niganaturik
Ditut mila begirada
Izena ere esan behar ta
Ai ene! Zenbat algara!
Berritasuna onartzekoan
Hain zaharkituak al gara?
2-“Eseri zaitez, ene txikia,
hor, Maialenen alboan”
han hurbildu naiz, hari begira
lotsaren korapiloan
jarri orduko urrutiratu
ta utzi naute zokoan
nerabe batek arma zorrotzak
gordetzen ditu golkoan
baztertzen naute urruntasunak
suntsi nazakelakoan
3-Lehen unetik inguru dena
Aldrebestearen zama
Zuzendaria atea joka
Ta pasilora narama
Aitaren berri ba ote dudan
Ta zer moduz dugun ama
Elkarrizketa zuriegia
Gero irriparre bana
Kotoi artean gordeta dakar
zinez esan nahi didana.
4-“Zorionean Amira ez da
hau maite duzun Siria
eta Hiyab janztea hemen
da zama handiegia.
Aurreiritzi gehiegi dago,
Litzake erokeria,
Sinesmen denak onartu arren
Ezkutatu alegia.
Herri libre ta laiko batean
Bizitzearen egia”.
5-Orain artean paseak nago
Hainbeste gose ta gerra
Gero ihesa tokatu eta
Benetan ez da ederra
Mugarik muga, kilometroak
Itsaso ta mendizerra
Ongi etorri esaten zuten
Ta ez gaitezen haserra
Mezua Eder izanagatik
Mamian dago okerra
6-Erlijioa arazoa da
sarri Europa zaharrean
Elkar banatzen gaituelako
Elkar batu beharrean
Gelako horman, gurutze baten
Kristo da arbel parean
Amabirjinak eta Kristoak
Zuen bion bularrean
Neurrik berdinak hartzen al dira
beste fedeen aurrean?
7-Baina akaso arazoa da
Estalita nihoala,
Barne arauek muga dutela
Errespeta ditzadala.
Klasekideak begiratzeko
Egin dezagun eskala
Zenbat bixera, hamaika zapi
Ta dena horren “normala”
Nik zerbait oker egina badut
Jainkoak barka nazala.
8-Beraz zapiak arazoak ta
Saminak sortu ditzazke
Eta onena ileak libre
Uztea izan liteke
Zail egiten zait hau ulertzea
Benetan al da hainbeste?
Zapiak kentzen hasi ezkero
Ordenaz hasi gintezke
Begietatik kendu ezkero
Libreago giñateke
3. Saria: “Amaren itzala”
Egilea: Iñaki Agirresarobe.
1-Hazi ninduen altzoan,
xamurki era gozoan,
ferekatuaz azal leuna
nire haurtzaroan,
beso arteko lazoan,
oso era airosoan,
oroimen hauek gordeko ditut
bizitza osoan.
2-Nire aurreneko hatsa,
kenduz barneko arantza,
negar malkoak eta marruak
izerdizko latsa,
amaren beso ta hatza
agertu zen esperantza,
jaio orduko gertatu baitzait
niri iparrorratza.
3-Etxeko berotasuna
hori baita osasuna,
aholkuekin hornitu baitu
buruko garuna,
bizitzarako zentzuna,
guztiok behar duguna,
amari esker norabidea
izan da laguna.
4-Jasoa dut umorea,
benetan da ohorea,
eredu hori gertatu baita
nire balorea,
barrearen kolorea,
bizitzaren ondarea,
amari esker desegin baita
tristuran orea.
5-Nire bidegurutzean,
zailtasunezko trantzean,
amaren itzal saihestezina
izan dut atzean,
eltzetik babak heltzean
ta gogotik berotzean,
konturatu naiz sarraila dela
nire bihotzean.
6-Eguneroko lanean,
ohitura etengabean,
ezagutu dut haurrak haziaz
gogoz jardunean,
eskuzabal emanean,
ta ezer ez ordainean,
auzolana zer den ikasi dut
bere aldamenean.
7-Aberatsa du hizkuntza,
hari luzean joskuntza,
harririk harri, bazterrik bazter
hortik doa huntza,
euskararen eraikuntza,
sendotu zaigu gorputza,
nire mingainak berari esker
halako sorkuntza.
8-Amaren pazientzia,
berak duen garrantzia,
nire barnean ezin dudana
inoiz ahantzia,
nortasunaren jantzia,
bizitzari erantsia,
nire soinean daramat eta
ezin erantzia.